Ks. Dawid Pietras
II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
Gorzów Wlkp. 2009 r.
PRZEMIENIENIE NA GÓRZE TABOR
Dziś, w drugą Niedzielę Wielkiego Postu Kościół podaje nam do rozważenia wydarzenie na górze Tabor, zwane przemienieniem.
Co przeżywali towarzyszący Jezusowi owej nocy: Piotr, Jakub i Jan. Jak wiele razy – zapewne – weszli na górę, aby się modlić. Jednak ta noc była dla nich niezwykła. Ujrzeli swego Mistrza z przemienionym obliczem, lśniących szatach, a wraz z nim Mojżesza i Eliasza.
Jezus pragnął przez to wydarzenie przygotować wybranych Apostołów na doświadczenie Wieczernika, Golgoty, ale przede wszystkim zmartwychwstania, którego też przemiana Jezusa jest zapowiedzią.
Podobnie Bóg pragnie przygotować i nas, oczekujących świąt Wielkiej Nocy. Wejście Apostołów na górę Tabor skłania nas więc do refleksji nad drogą pokuty, którą idziemy w tych dniach. Pokazuje jednak koniec tej drogi, pełnej trudu i pokuty, pokazuje ostateczny tryumf –BLASK I RADOŚĆ ZMARTWYCHWSTANIA!
W słowach Ojca: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie zawiera się program wielkopostnej drogi. BÓG CHCE, BYŚMY SŁUCHALI JEZUSA!
I ten głos Boga z obłoku, jak w Starym Testamencie, ujawnia – choć tylko na moment – tajemnicę tożsamości Jezusa! „TO BÓG, KTÓRY ZAPRAGNĄŁ STAĆ SIĘ JEZUSEM Z NAZARETU” – powiedział Benedykt XVI. Scena ta pokazuje więc, że Jezus stając się człowiekiem, nie przestał być Bogiem! Jego Boskość ukrywała się pod namiotem człowieczeństwa. Dlatego rozwijając tę myśl, Józef Ratzinger napisał, że Jezus nie tyle się przemienił, co raczej ujawnił się, objawił swoją chwałę, która wciąż w Nim była – choć nie widoczna dla oczu!
Drodzy Bracia i Siostry!
Scena przemienienia ukazuje nam wielkość naszego człowieczeństwa. Jan Paweł II w 83 roku mówił w homilii: „Wy wszyscy, którzy dzisiaj uczestniczycie w Eucharystii i słuchacie Ewangelii o Przemienieniu Pańskim, umocnijcie swą wiarę w duchowe wyniesienie człowieka w Jezusie Chrystusie”.
Dalej, papież rodak wołał w Polsce: „Człowieka bowiem nie można zrozumieć bez Chrystusa, nie można zrozumieć ani kim jest , ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie”.
Wydarzenie Góry Tabor ukazuje nam Boską wielkość Chrystusa, a co za tym idzie, i człowieka, który jest stworzony na obraz i podobieństwo Chrystusa! Ta scena pokazuje GODNOŚĆ i PIĘKNO człowieczeństwa, które powinno promieniować Bogiem!
Jest to więc lekcja teologii ludzkiego ciała! Apostołowie bowiem oglądali blask przebóstwionego ciała i oblicza Jezusa, co było zapowiedzią chwalebnego zmartwychwstania! A przecież i nasze ciała mają to samo przeznaczenie! Oczekują zmartwychwstania! Też będą przebóstwione, uwielbione!
Jak przygotować się na to zmartwychwstanie? Na to pytanie odpowiada Jezus słowami: Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym! A więc Komunia św., w której przyjmujemy to uwielbione ciało Chrystusa jest drogą do zmartwychwstania! Kiedy przyjmujemy Komunię św. nasze ciała napełniają się blaskiem zmartwychwstałego Pana! Rozświetla się świątynia naszego ciała, to sanktuarium Ducha Świętego!
Drodzy Bracia i Siostry!
Na każdej Eucharystii dokonuje się większy cud, niż na górze Tabor. Wtedy Bóg przemienił się, a właściwie wyjawił swą boskość ukrytą w ciele! Tu zstąpi na ten chleb i wino Jego Boskość, dusza oraz ciało!
Każda Eucharystia jest jednak podobna do wydarzenia na górze Tabor! Każdy Ołtarz jest taką górą, na którą przychodzi – można by powiedzieć WCHODZI – Chrystus! Jednak tu Jego chwała zostaje ukryta pod postacią chleba i wina! Tym razem bowiem, Bóg liczy na nasze przemienienie! N naszą przemianę serc! Liczy na to, że to z naszej twarzy będzie bił blask radości z powodu obecności Boga!
Wejdźmy więc jako wspólnota, ale i każdy z osobna, NA TĘ EUCHARYSTYCZNĄ GÓRĘ PRZEMIENIENIA! I zejdźmy z niej bardziej przygotowani na święta zmartwychwstania Chrystusa, ale i na nasze zmartwychwstanie!
AMEN